Marysia S. Jaś

Drugie Urodziny…

…Janeczka. 

Wczoraj mnie naszło na wspominki wieczorem, że nie przypuszczałam dwa lata temu, że to już ten następny dzień okaże się najpiękniejszym dniem w moim życiu. A Janeczek najwyraźniej nie chciał już dłużej czekać aż zobaczy głosy:) i chciał osobiście poznać się z Mamą i Tatą.

Z tamtego dnia mam dużo fajnych wspomnień. I dobrze bo tak właśnie powinno być.

Janeczku, w dniu Urodzin życzę Ci samych Wspaniałości, Zdrowie niech Cię nie opuszcza, niech Miłość i Szczęście są Twoimi codziennymi towarzyszami i obyś miał wokół siebie samych serdecznych, dobrych ludzi.

Jesteś naszym największym skarbem.

I żeby popołudniowa imprezka podobała Ci się i żebyś miał na niej wiele radości z zabawy:)

Kochamy Cię Synku, Mama i Tata.

Marysia S. podróże

pamiątki z wakacji…

…to głównie ubranka i rzeczy dla Janeczka 🙂
Widać tak to już jest, że jak się zostaje rodzicem to się obkupuje małoletniego a może my tak mamy, tak czy siak, udało się nam kupić Mu parę naprawdę fajnych ubrań. W Mikołajkach odkryliśmy sklep firmowy Wójcika, firmy, której ubrania dla dzieci naprawdę lubimy i Janeczek, co najważniejsze, też. Była wyprzedaż , z której skorzystaliśmy. W Mrągowie też kolejny sklep dla dzieci i tam udało się nabyć spodnie i bluzę dresową w korzystnej cenie. Z kolei w mrągowskiej drogerii, która miała nie dość, że świetne ceny to i rewelacyjne zaopatrzenie (lepsze niż dwie sieciówki drogeryjne u nas na Kabatach razem wzięte) kupiliśmy Mu piłkę i kredę w super cenie(tak, w drogerii, cóż teraz właściwie oprócz kosmetyków w tego typu miejscach są jeszcze i innego rodzaju towary).

Ja kupiłam sobie sowę z bursztynu (ci, co wiedzą to wiedzą, że uwielbiam sowy, ci co nie wiedzą, to już wiedzą:) i zawieszkę ręcznie wykonaną przez babeczkę sprzedającą swoje dobra w Mikołajkach (z modeliny chyba albo jakowejś masy, nawet nie spytałam w sumie, szkoda) w kształcie groszku (strączku z ziarenkami), z przyczyn osobistych. Ci, co wiedzą o co chodzi, to wiedzą, ci, co nie, to się tym razem nie dowiedzą. 

A same wakacje bardzo udane chociaż nie siedliśmy na pupach, że się tak wyrażę, na pewno nie ma mowy o tym, że ktoś z nas leżał i wypoczywał 🙂 Przy dwulatku najwyraźniej tak jest.
Praktycznie nie czytałam na wyjeździe nic, nawet pism zaległych, które miałam nadzieję, że znajdzie się chwila na nadrobienie lektury. 

Byliśmy w hotelu niedaleko Mikołajek, który miał nieco za mało udogodnień dla najmłodszych (zdecydowanie nasz ulubiony karwieński pensjonat pod tym kątem lepiej się spisuje) ale nie było też najgorzej. Posiadał plac zabaw, który może właśnie dlatego, że nie miał za wiele atrakcji dla zupełnych maluszków, sprawił, że Janeczek podpatrując starsze dzieci rozwinął swoją motorykę w niesamowity sposób.
Plusem było to, że wzięliśmy domek, więc nie słychać żadnych sąsiadów i cisza, spokój. A wyżywienie na terenie hotelu, w dodatku, co na plus zawsze postrzegam, wzięli pod uwagę moją dietę eliminacyjną i spokojnie mogłam się tam stołować (a to dla mnie zawsze duży test na jakość danego miejsca).

Odwiedziliśmy ponownie znajome miejsca (jeździliśmy swego czasu bardzo dużo razy w tamte okolice i w sumie nic nowego tym razem nie odwiedziliśmy). Oprócz Mikołajek, które teraz przeszły naprawdę sporą rewitalizację i które w nowej odsłonie mnie się akurat bardzo podobają, oczywiście Mrągowo. Byliśmy też w Popielnie, w stacji badawczej PAN-u, gdzie jest hodowla Konika Polskiego a które to miejsce zrobiło na Janeczku wrażenie, bo jednego z koników mógł głaskać. Z Popielna też przywieźliśmy ubiorowy prezent dla Janeczka bo t-shirt oczywiście, bo jakżeby inaczej, z motywem Konika Polskiego z mamą. Do Popielna popłynęliśmy promem, co samo w sobie jest przyjemną atrakcją a i skraca drogę.

Byliśmy też w Wojnowie gdzie są dwie cerkwie. jedna współcześnie wciąż odwiedzana, druga to zmieniona w muzeum , a raczej nie cerkiew a klasztor Staroobrzędowców.

Są dwa miejsca, w które chciałabym pojechać ale już ze starszym Janeczkiem. Kadzidłowo , w którym niestety, ale nie da się poruszać z dziecięciem w tym wieku (a już z wózkowym to w ogóle sobie nie wyobrażam) i Kosewo, w którym też jest stacja badawcza PAN-u i do której nawet dotarliśmy. Podobnie jak w Popielnie są tam trasy, z przewodnikiem (w Popielnie odwiedza się nie tylko Koniki Polskie). Jednak względy praktyczne i tradycyjnie już na wakacjach przesunięta na wcześniejszą godzinę drzemka Janeczka sprawiła, że tę przyjemność zostawimy sobie na przyszłość, jak już chłopak będzie miał z tego naprawdę przyjemność.

Pogoda, cóż, była ok chociaż, zgodnie z tym, co powiedziałam do mojej narzekającej na upały ciągnące się przez koniec czerwca i lipiec, Mamy, oczywiście upały skończyły się prawie zaraz jak dojechaliśmy na wakacje. W mieście taka pogoda uciążliwa, nad wodą nie, więc może szkoda, że trochę cieplej nie było, tym bardziej, że pamiętamy z P. sierpnie (chociażby ten sprzed trzech lat gdy odwiedziliśmy Kotlinę Kłodzką) gdy było bardzo gorąco właśnie w końcówce miesiąca.

Teraz pozostaje wdrożyć się w tak zwaną codzienność.

ps. dopiero dziś uświadomiłam sobie, że wymieniając miejsca, w których byliśmy, zapomniałam o jednym z naszych ulubionych przecież, czyli Leśniczówce Pranie 🙂

Marysia S. codziennik

obejrzeliśmy…

…wreszcie klasykę czyli „Nakarmić kruki” Carlosa Saury. Jakoś nie złożyło się do tej pory , żebyśmy go widzieli. Muszę powiedzieć, że zupełnie czegoś innego się spodziewałam. Film robi wrażenie przede wszystko grą jednej aktorki, Any Torrent, dziewczynki odgrywającej rolę średniej z trzech sióstr, czyli Any. Tak naprawdę to według mnie to film , w którym liczy się jedynie ona, nie dziwię się, że została aktorką, ma talent, widać to było od dziecka. Ten film to wspomnienia Any pomieszane z rzeczywistością, gorzką i chyba zbyt trudną do udźwignięcia jak dla tak małego dziecka, w świecie którego szybko po śmierci matki następuje odejście drugiego z rodziców. Ana jakoś musi sobie radzić z emocjami, których nikt nie chce jej wytłumaczyć, ba, nawet nie pomyślał o tym aby tak zrobić i jej świat to świat tego, co ma miejsce naprawdę ale i świat jej wyobrażeń, życzeń, które ma nadzieję, że się spełnią. Moim zdaniem pozostali aktorzy jakby jedynie „odbijali się” od gry Any. Ciekawy film bo jeden z tych, w którym główną rolę grają dzieci a film przy tym zdecydowanie nie jest adresowany do dzieci właśnie. W sumie niewiele takich filmów jest. To też film pokazujący jak bardzo dorośli nie wiedzą, co czuć mogą dzieci i jak bardzo wydaje im się, że przed dzieckiem uda się im skryć emocje, uczucia, miłość czy niechęć albo wręcz nienawiść.  Myślę, że większość z Was zna ten film, jeśli nie, polecam. Moja ocena to 5/6.

Z innej beczki, za oknem temperatury jakie są każdy widzi i czuje, więc lekturą w sam raz na to okazuje się być „Białe. Zimna wyspa Spitsbergen” Ilony Wiśniewskiej. Z różnych powodów naprawdę niecierpliwie na nią czekałam, teraz nabyłam jako ebook w korzystnej cenie i muszę powiedzieć, że lektura jest więcej niż udana, zdecydowanie się nie zawiodłam i jedynie żal, że już większość książki jest za mną. Polecam zdecydowanie chociaż niby jeszcze nie skończyłam, ale czuję, że polecić z czystym sumieniem mogę 🙂

 

Marysia S. książkowo

gdyby ktoś…

…potrzebował książki rozweselającej, relaksującej i takiej stricte wakacyjnej a jednocześnie naprawdę fajnie opowiedzianej ze zdecydowanie inteligentnym humorem, to…polecam „Stulatka, który wyskoczył przez okno i zniknął” , autorstwa Jonasa Jonassona. 
Mam wrażenie, że polecam trochę po nic bo chyba wszyscy już tę książkę znają, skoro nawet powstał (powstał , tak?) film na jej podstawie ale co tam, polecę. Ja ją odkryłam niedawno, skończyłam wczoraj i muszę powiedzieć, że chichrałam się nad nią nieustannie i wprawiła mnie w dobry humor. Oczywiście natychmiast poleciłam ją P., mam nadzieję, że przeczyta bo to książka z gatunku tych, które Mu się spodobają.

Wszak nie każdego dnia pensjonariusz domu opieki w szwedzkim mieście, prawie stuletni Allan (właściwie to już stulatek, bo w dniu rozpoczęcia akcji książki kończy sto lat właśnie) daje nogę przez okno. Ale kiedy poznamy życie Allana Karlssona, przestaje nas taki krok dziwić a wręcz rozumiemy go bardzo, bardzo dobrze.

Wiedzcie jedno, bez Allana Karlssona historia współczesna świata nie wyglądałaby tak, jak wygląda. Ci, którzy czytali, wiedzą to, ci którzy nie, dopiero się o tym dowiedzą po lekturze książki. Bardzo, bardzo polecam.

Życzę Wam dobrego, spokojnego weekendu (podobno upał ma być wciąż nieziemski).