…że ja tu o niczym mega ambitnym nie napiszę a o komedii ale nic na to nie poradzę, że filmowo to już całkiem stawiam na rozweselacze a nie ambitne ale takie, że się tydzień potem zebrać nie mogę …
A mowa o kontynuacji „Mojego wielkiego greckiego wesela” czyli (niespodzianka 🙂 ) o „Moim wielkim greckim weselu 2”.
Naczytałam się , że kiepskie, że nie to co część pierwsza ale miałam na to ochotę a więc sięgnęliśmy i co? I podobało się nam.
Oto jesteśmy kilkanaście lat po ślubie Touli i Iana. Ich córka wybiera się do collegu a rodzice Touli odkrywają, że…ich ślub w świetle prawa jest nieważny 🙂
Co mi się podobało? Ano to, że owszem , jest to komedia ale taka gorzka bardziej. O ile część pierwsza to była zdecydowanie czekolada mleczna z orzechami albo i malinami to tu zdecydowanie mamy czekoladę gorzką z papryczką na przykład. Kilkanaście czy kilkadziesiąt lat po ślubie już nie jest tak bajkowo jak w miesiącach następujących po ożenku i nie ma co się oszukiwać. Proza życia dopada każdego. Jedna para radzi sobie z tym lepiej, inna gorzej. Toula i Ian trochę się pogubili. Toula całkowicie oddała się macierzyństwu ale nie wychodzi to jej na dobre bo córka zdecydowanie potrzebuje odetchnięcia od kochanej ale zdecydowanie nadopiekuńczej rodzinki.
Będzie więc o syndromie pustego gniazda, o tym, co jest ważne w naszym życiu, o tym, że mając dzieci musimy pamiętać o sobie samych i o naszych partnerach.
Osobny rozdział to historia perypetii ponownego ślubu rodziców Touli. Scena z kościoła, gdzie przypadkiem został włączony mikrofon była naprawdę niezła.
Wszystko to podlane humorem ale jak mówię spoza tych słodkich kawałków wydobywa się czasem smaczek, który nieco gorzkawy, nieco psujący słód i lukier.
Mnie się bardzo podobało i o dziwo, wcale nie mniej niż część pierwsza.
Moja ocena więc w tym przypadku to 5 / 6.
o ksiażkach 